Περίεργο τρόπο... 

που έχει η ζωή

να φορτώνει 

με θλίψη την καρδιά μου...

Η μοναξιά της νύχτας

σπάει με σκέψεις 

και όνειρα που ξεγυμνώνουν

την λαχτάρα της ψυχής 

για λίγη αγάπη... 

Σαν σκιά κάθε βράδυ...

μου τραγουδάει την αγάπη....

με πάθος 

πόνο

φωτιά 

αμαρτία

Παράξενη μορφή που έχει η ζωή

Μικρά και μεγάλα όνειρα 

χαμένα στη ζωή.

Χαμένη και η ψυχή μου 

αιμορραγεί. 

Μια γλυκιά τιμωρία της θλιβερής μοίρας

υποταγή 

στην αιώνια μοναξιά... 

Μια ευκαιρία 

ένα λόγο 

μια ανάσα

(Σ.Κ)

Σκιές...

Φαντάσματα

Οι σκέψεις από το παρελθόν

Δεν με άφησαν ποτέ...

Να χαρώ...

Την παιδικότητά μου

Ο καθρέφτης του μυαλού

Θολός

Με σημάδια από εικόνες

Και... γιατί...

Τόσα χρόνια καταρρέουν

Στις σκέψεις μίας ζωής

καρμπόν

της ανάγκης... για... ζωή

ζητιανεύοντας

αγάπη

στοργή

λύτρωση

επαναστάτησα

με... λάβαρο την ψυχή

σε τυφλά πρέπει

σε ένα τόπο

που κατοικούν

στέρφες ελπίδες

στέκω μπροστά στον καθρέφτη

αναζητώντας το άγγιγμα

την σιωπηλή κραυγή

των ήχων της ανάσας

Εκεί που σμίγουν

Η λύτρωση... με την καταστροφή

Εκεί... που τα όνειρα

Κοιμούνται στη σκόνη

Που άφησε το παρελθόν

Εκεί που το βλέμμα της... ψυχής

Αναζητά την αυγή

Μίας... νέας ημέρας

Δίχως ΓΙΑΤΙ....!!!!

Σ Κεχαγιόγλου