Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ




Ο Αθάνατός ΜΟΥ

Ειμαι κουρασμένη ΝΑ Ειμαι Δω
παγιδευμένη στους παιδικούς φόβους ΜΟΥ
ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ φύγεις
καλυτερα ΝΑ έφευγες
ΓΙΑΤΙ Η. Παρουσία σου ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ εδω
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ μ 'αφήσει μονή

Αυτές ΟΙ πληγές ΔΕΝ γιατρεύονται
αυτος Ο πόνος ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ αληθινός
ΥΠΑΡΧΕΙ τόσος ΠΟΛΥ
ΠΟΥ Ο Χρόνος ΔΕΝ Μπορει ΝΑ ΤΟΝ σβήσει

ΟΤΑΝ έκλαιγες σκούπιζα ΤΑ δάκρυα σου
ΟΤΑΝ ούρλιαζες έδιωχνα πολυακουσμένα φόβους σου
κράταγα ΤΟ Χέρι σου ΟΛΑ ΤΑ Χρόνια
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ εσυ εχεις
ΟΛΑ Αυτα ΑΠΌ μενα

το Με αιχμαλώτιζες
ΜΕ ΤΟ Φως σου
ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ εξαρτώμαι
ΑΠΌ ΤΗΝ Ζωή ΠΟΥ άφησες Πίσω σου
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ σου στοιχειώνει
ΤΑ ΠΙΟ Ωραία Όνειρα ΜΟΥ
Η. ΦΩΝΗ σου διώχνει
ΤΗΝ Λογική ΜΟΥ

Αυτές ΟΙ πληγές ΔΕΝ γιατρεύονται
αυτος Ο πόνος ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ αληθινός
ΥΠΑΡΧΕΙ τόσος ΠΟΛΥ
ΠΟΥ Ο Χρόνος ΔΕΝ Μπορει ΝΑ ΤΟΝ σβήσει

ΟΤΑΝ έκλαιγες σκούπιζα ΤΑ δάκρυα σου
ΟΤΑΝ ούρλιαζες έδιωχνα πολυακουσμένα φόβους σου
κράταγα ΤΟ Χέρι σου ΟΛΑ ΤΑ Χρόνια
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ εσυ εχεις
ΟΛΑ Αυτα ΑΠΌ μενα

Προσπάθησα ΝΑ ΤΟΝ πείσω εαυτό ΜΟΥ Ότι έφυγες
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ εισαι εδω μαζι ΜΟΥ
ήμουν μονή ΤΟΣΟ Κάιρο

ΟΤΑΝ έκλαιγες σκούπιζα ΤΑ δάκρυα σου
ΟΤΑΝ ούρλιαζες έδιωχνα πολυακουσμένα φόβους σου
κράταγα ΤΟ Χέρι σου ΟΛΑ ΤΑ Χρόνια
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ εσυ εχεις
ΟΛΑ Αυτα ΑΠΌ μενα




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου