Αν... θές ανάσα... ΄΄ζήσε΄΄ πρώτα... στη σιωπή

Αν θες φωτιά πρέπει στο χιόνι να ζεις

αν θες δροσιά πρέπει την έρημο να 'χεις

αν θες νερό άσε τη δίψα πρώτα να σε κυβερνά

κι αν θες ανάσα ζήσε πρώτα στη σιωπή

Μα αν θέλεις την αγάπηφτιάξε καινούριο χάρτη

Γερά τα ίχνη σου άσε να 'ρθει να σε βρειό

πως και 'γω εσένα

που μέσα στα καμένα

δικά σου λόγια είχα κρυμμένα

και τα 'κανα τραγούδι

πιο κόκκινο κι απ'το αίμα

κι ήρθε η φωτιά

ήρθε η αγάπη σε μένα

τότε θα δεις,

τότε θα τη δεις

δεν είναι ψέμα

όπου και να σαι 

η αγάπη θα σε βρει

Ο γάμος του Έρωτα και της Ψυχής

Καρδιά μου

Για ποιο λόγο να ξεχάσεις;

Έχεις τόσο πολύ φόβο.

Για ποιο λόγο να ξεχάσεις,

αν θέλω μονάχα την αγάπη σου;

Είναι η ψυχή αυτή που μου λέει,

μου λέει να σε ακολουθήσω

Θέλω να σου δώσω,

να σου δώσω όλη, όλη, όλη, όλη 

τη συγχώρεσή σου

Αλλά ξέρω από αγάπη, καρδιά μου,

Εγώ ξέρω από αγάπη,

ξέρω, αγάπη μου,

καρδιά μου, καρδιά μου...

Θέλω να δώσω τη συγχώρεσή μου

Το ξέρω, αγάπη μου.

Για ποιο λόγο να φύγεις;

Κατάλαβέ με, σ' αγαπώ,

και το να μάχεσαι για μια ζωή μου αξίζει τον κόπο

αυτό θα πει αγάπη,

κατάλαβέ το, αγάπη μου.

Κι εγώ συγχωρώ, εγώ σε συγχωρώ

εγώ μπορώ να κάνω περισσότερα από αυτό.

Εγώ σ' αγαπώ,

θέλω να σου δώσω όλα όσα επιθυμήσεις

Γίνε η αγάπη μου, καρδιά μου.

Ξέρω από αγάπη,

Είσαι, είσαι η καρδιά μου,

είσαι η καρδιά μου,

θέλω να σου δώσω αγάπη

Κατάλαβέ το...

Θέλω να σε συγχωρέσω

Γίνε η αγάπη μου

Είναι η ψυχή αυτή που μου λέει,

μου λέει να σε ακολουθήσω...

Είναι η ψυχή αυτή που μου λέει,

μου λέει να σε ακολουθήσω....

Εγώ που σ’ αγαπώ 

(Yo, la que te quiere)

Εγώ... είμαι η αδάμαστη γαζέλα σου,

ο κεραυνός που σχίζει το φως στο στήθος σου

Εγώ είμαι ο άνεμος ο ανήμερος στο βουνό

και η κάψα η πυκνωμένη της φωτιάς του πεύκου.

Εγώ τις νύχτες σου θερμαίνω,

ανάβοντας ηφαίστεια στα δυο μου χέρια,

μουσκεύοντας τα μάτια σου με τον καπνό των κρατήρων μου.

Εγώ ήρθα σε σένα ντυμένη την βροχή και την μνήμη,

γελώντας το γέλιο το αναλοίωτο των χρόνων.

Εγώ ο δρόμος ο ανεξερεύνητος,

το φως που διαλύει τα σκοτάδια.

Εγώ αστέρια αποθέτω ανάμεσα στη σάρκα τη δική σου και δική μου

και σε διατρέχω ολόκληρο,

δρομάκι το δρομάκι,

με την αγάπη μου ανυπόδητη,

και το φόβο μου ανένδυτο.

Εγώ είμαι ένα όνομα που τραγουδά και το ερωτεύεσαι

από την άλλη την πλευρά του φεγγαριού,

είμαι η προέκταση του χαμόγελου και του κορμιού σου όλου.

Εγώ είμαι κάτι που αυξάνει,

κάτι που γελάει και κλαίει.

Εγώ,

που σ’ αγαπώ

GIOCONDA BELLI