Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Ο κόσμος είναι ένα βουνό...

Τα βράδια...
η σκιά σου είναι μεγάλη.
απλώνω τα χέρια να σ΄αγγίξω
και νιώθω την μοναξιά της μέρας
(Σ.Κ.)



Ο κόσμος είναι ένα βουνό
τα λόγια του πετούνε
Αντιλαλούνε στις πλαγιές
Σε μας ξαναγυρνούνε

Καλύτερα να μη μιλάς
κακές αν κάνεις σκέψεις
Μα αν συλλογάσαι όμορφα
είναι χρυσές οι λέξεις
Mα, αν συλλογάσαι όμορφα...

Ο κόσμος είναι ποταμός
και θάλασσα που αφρίζει
άμα μολύνεις το νερό
Πια, δεν σε καθαρίζει

Καλύτερα να μη μιλάς
αν δεν πολυκατέχεις
Μα αν ξέρεις, μην κρατάς κρυφό
τον θησαυρό που έχεις
Μα αν ξέρεις, μην κρατάς κρυφό.


Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Παντελής Θαλασσινός





Το Σκιάχτρο




Σύννεφα προσπερνάνε..ποτέ δε τον κοιτάνε

Καραβοκύρης ξέμεινε στα ανοιχτά του κάμπου
Το κύμα αγριεύει, τα στάχυα προσκυνάνε
Και η βροχή και η βροντή στα στήθια του βαράνε



Του ανέμου η τρελή ζωή στα άκρα του χορεύει
Και τρέμει η καρδούλα του, το χώμα δε χωνεύει
Ο ήλιος τον στεγνώνει, η μέρα τον απλώνει
Φεγγάρι φωτοστέφανο η νύχτα τ' αφιερώνει



Στο αχυρένιο στήθος του κι άλλο πουλί φωλιάζει
Απέτυχε τρομακτικός σαν άνθρωπος να μοιάζει
Και μία στάλα της βροχής στο βλέφαρο διστάζει
Απέτυχε τρομακτικός σαν άνθρωπος να μοιάζει



Σακάκι μου λιωμένο, είμαι ευτυχισμένος
Άνθρωπος δε θα γίνω, το μίσος μου να δείχνω
σκιάχτρο θα παραμείνω - κι αν μοιάζω μετανάστης
κι αμόρφωτος χωριάτης, καθόλου δεν πειράζει..



Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Καληνύχτα



Αδερφε μου,που βρισκεσαι τι κανεις,πως περνας
Εκει που πας να εχεις το νου σου μικρε
Μια φορα κολλας,εκει κοιμασαι εκει που διαλεξες μονο σου να 'σαι
Ειναι νεραιδα η νυχτα σε μεθα να μην φοβασαι
Κατω απο αρωματα σου μοιαζουν ολα γνωριμα
Μα οσο κολλας τοσο τα νυχια αυτη σου μπιγει βαθια
Και οπως κοιτας,κοιτα μονο που δεν αγαπα τρεφετε απο σενα
Στη φλεβα σου τριγυρνα
Ζητα ελαχιστα την λενε νυχτα και μου μοιαζει μαγισσα
Οσο βραδια και να καθησα μαζι της την αγαπησα
Μοιραστηκα την λατρεψα κοντα της τα σπαταλησα
Μαλιστα δεν μετανιωσα εστω και αν δεν την αγγιξα
Ειναι πουτανα ειναι γυναικα,αφου τα κοπλα της σε σαγινευουν
Σαν τα αστερια,οσα αν εχεις στην τσεπη σου ξυπνας με αδεια χερια
Παρεξηγηση σαν βερια που κατεληξαν σε νυχτα και μαχαιρια.....

(Στυλ Μω)
Σε μια χωρα που οι ανθρωποι εδω χαμογελουνε σπανια
Φτηνα τα λογια,εικονες απο μονες τους μιλουνε γεγονοτα
Τα βραδια χαδια(?) επικινδυνα φορες με πλησιαζουνε
Μου λες τι θελουνε αραγε,σε αυτο τον τοπο τι απεμεινε
Αμφιβολιες μονο,οσες φορες θα κατσω και σκεφτω τον πονο
Που δινει επιβαρυνει το κεφαλι μου και αυτη η ανασα μου σε καθε στιχο
Να καταληγω σε προβληματα τα λογια μου μηνυματα σε ολο τον κοσμο
Καθε φορα που νιωθεις μονος γινεσαι στοχος και οτι μισεις γινεται ποθος
Ολα γυριζουνε σαν τρελα,μαζι με χημικα βλεπω την καπνα
Ελλαδα ως το κοκκαλο βαθια,πολλα τα χρεη,βλεπω το συστημα σου καταρεει
Πες μου ποιος νοιαζεται και τι να λεει......

(Τσακι)
Μονος μιλαω,παρεα το παραπονο μαζι του συζηταω
Ενας νταλκας που δεν τελειωνει οσο ποτηρι κραταω
Και οσο ακουμπαω τα δυο μου χειλη σε αυτο
Αναρωτιεμαι αν θα θυμαμαι πως βρηκα αυτο που ζητω
Ολα γυρνανε τοσο γλυκα που ξεχασα τι συζηταμε
Χρωματα μου δωσανε να ζησω μα φοβαμαι βλεπεις
Ολα καχυποπτα πως ειναι απλα δεν ξερεις
Ειναι νυχτα το αστερι σου,λαμπει ομως θα πεσει
Μην φοβασαι,οταν ανοιγεις ματια δεν θυμασαι,ενας κομπος
Στο στομαχι σου που μιζερα ξυπνας
Ναι,ειναι νυχτα και νυχτα αν δεν ζεις αντε γαμησου
Την ανατολη δεν αφησες να μπει μες στην ζωη σου
Ξημερωνει καινουργια μερα,μυρισα την σκονη
Μυρωδιες νωχελικα που με υπνοτιζουν στο μπαλκονι
Ενα διστιχο που μουρμουριζει αρχιζει να νυχτωνει αληθεια
Χαρηκα που ησουν μαζι μου,Καληνυχτα....




Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ




Ο Αθάνατός ΜΟΥ

Ειμαι κουρασμένη ΝΑ Ειμαι Δω
παγιδευμένη στους παιδικούς φόβους ΜΟΥ
ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ φύγεις
καλυτερα ΝΑ έφευγες
ΓΙΑΤΙ Η. Παρουσία σου ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ εδω
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ μ 'αφήσει μονή

Αυτές ΟΙ πληγές ΔΕΝ γιατρεύονται
αυτος Ο πόνος ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ αληθινός
ΥΠΑΡΧΕΙ τόσος ΠΟΛΥ
ΠΟΥ Ο Χρόνος ΔΕΝ Μπορει ΝΑ ΤΟΝ σβήσει

ΟΤΑΝ έκλαιγες σκούπιζα ΤΑ δάκρυα σου
ΟΤΑΝ ούρλιαζες έδιωχνα πολυακουσμένα φόβους σου
κράταγα ΤΟ Χέρι σου ΟΛΑ ΤΑ Χρόνια
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ εσυ εχεις
ΟΛΑ Αυτα ΑΠΌ μενα

το Με αιχμαλώτιζες
ΜΕ ΤΟ Φως σου
ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ εξαρτώμαι
ΑΠΌ ΤΗΝ Ζωή ΠΟΥ άφησες Πίσω σου
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ σου στοιχειώνει
ΤΑ ΠΙΟ Ωραία Όνειρα ΜΟΥ
Η. ΦΩΝΗ σου διώχνει
ΤΗΝ Λογική ΜΟΥ

Αυτές ΟΙ πληγές ΔΕΝ γιατρεύονται
αυτος Ο πόνος ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ αληθινός
ΥΠΑΡΧΕΙ τόσος ΠΟΛΥ
ΠΟΥ Ο Χρόνος ΔΕΝ Μπορει ΝΑ ΤΟΝ σβήσει

ΟΤΑΝ έκλαιγες σκούπιζα ΤΑ δάκρυα σου
ΟΤΑΝ ούρλιαζες έδιωχνα πολυακουσμένα φόβους σου
κράταγα ΤΟ Χέρι σου ΟΛΑ ΤΑ Χρόνια
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ εσυ εχεις
ΟΛΑ Αυτα ΑΠΌ μενα

Προσπάθησα ΝΑ ΤΟΝ πείσω εαυτό ΜΟΥ Ότι έφυγες
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ εισαι εδω μαζι ΜΟΥ
ήμουν μονή ΤΟΣΟ Κάιρο

ΟΤΑΝ έκλαιγες σκούπιζα ΤΑ δάκρυα σου
ΟΤΑΝ ούρλιαζες έδιωχνα πολυακουσμένα φόβους σου
κράταγα ΤΟ Χέρι σου ΟΛΑ ΤΑ Χρόνια
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ εσυ εχεις
ΟΛΑ Αυτα ΑΠΌ μενα




Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΓΝΩΜΗ




Στίχοι: Χαρούλα ΑλεξίουΜουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Ήταν η ζωή μου πάντοτε γεμάτη
Μα εγώ παράπονα της έκανα
Είχα τα καλά του κόσμου κι όλη την αγάπημα
μα με τα παράπονα δεν τέλειωνα
ώσπου κάποια μέρα χτύπησε την πόρτα μου
ο δικός σου πόνος και καημός

Και ξαφνικά είδα τον κόσμο να γυρίζει
τι πάει να πει να 'χεις τα χέρια σου αδειανά
και ξαφνικά είδα η ζωή να με χωρίζει
απ' ότι νόμιζα πως ζει παντοτινά
και τότε έκατσα και έκλαψα πικρά
είπα συγνώμη στη ζωή πρώτη φορά

Όταν ακουμπούσε κάποιος τα φτερά μου
αετός γινόμουνα και πήγαινα
Μα έβλεπα τον κόσμο μέσα απ' τα όνειρα μου
κι όποιος μου τα γκρέμιζε τον πλήγωνα

Μα ξαφνικά είδα τον κόσμο να γυρίζει
τι πάει να πει να 'χεις τα χέρια σου αδειανά
και ξαφνικά είδα η ζωή να με χωρίζει
απ' ότι νόμιζα πως ζει παντοτινά
Και ξαφνικά είδα τον κόσμο να γυρίζει
τι πάει να πει να 'χεις τα χέρια σου αδειανά
και ξαφνικά είδα η ζωή να με χωρίζει
απ' ότι νόμιζα πως ζει παντοτινά

Είπα συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη
Είπα συγνώμη στην ζωή πρώτη φορά



Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Imany ποτέ δεν θα μάθεις







Μου ραγίζει την καρδιά, γιατί ξέρω πως είσαι ο ιδανικός για μένα
Δεν αισθάνεσαι λυπημένος που δεν υπήρχε ποτέ κάποια ιστορία.
Προφανώς δε θα υπάρξει ποτέ.

Ποτέ δε θα μαθεις
ποτέ δε θα δείξω
τι αισθάνομαι
τι χρειάζομαι από σένα, όχι
Ποτέ δε θα μαθεις
ποτέ δε θα δείξω
τι αισθάνομαι
τι χρειάζομαι από σένα

Με κάθε χαμόγελο έρχεται η πραγματικότητά μου. Ειρωνεία.
Δε θ' ανακαλύψεις τι με σκοτώνει
Δε μπορείς να με δεις; Δε βλέπεις;

Ποτέ δε θα μαθεις
ποτέ δε θα δείξω
τι αισθάνομαι
τι χρειάζομαι από σένα, όχι
Ποτέ δε θα μαθεις
ποτέ δε θα δείξω
τι αισθάνομαι
τι χρειάζομαι από σένα
Όχι, όχι, όχι. Ποτέ δε θα ξέρεις
ποτέ δε θα δείξω
τι αισθάνομαι
τι χρειάζομαι από σένα, όχι

Όχι, όχι, όχι. Ποτέ δε θα μαθεις
Όχι, όχι, όχι. Ποτέ δε θα μαθεις
Όχι, όχι, όχι.
Αγάπα με, αγάπα με, αγάπα με, αγάπα με. Όχι

Ποτέ δε θα μαθεις
ποτέ δε θα δείξω, όχι, όχι, όχι
τι αισθάνομαι
τι χρειάζομαι από σένα, όχι όχι, όχι.
Ποτέ δε θα μαθεις
ποτέ δε θα δείξω, όχι, όχι, όχι,
τι αισθάνομαι
τι αισθάνομαι
τι αισθάνομαι
τι χρειάζομαι
τι χρειάζομαι από σένα, όχι.






Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Μια νέα αρχή



Μες στην βροχή προσπαθεί ένα παιδί 
Να ανάψει λευκό μικρό κερί
Άνεμος φυσάει και κανείς δεν βοηθάει
Να φανεί μια φλόγα στο κερί

Περνάει ο καιρός
Όλοι θέλουν λίγο φως
Μα κανείς δεν είναι τολμηρός
Υπάρχει πόνος που δεν γιατρεύει ο χρόνος
την ψυχή σαν δεν ανοίξει ο ουρανός

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Το παιδί κρατάει
το κερί και σας ρωτάει 
Ποιος θέλει που 'χει την καρδιά ψυχρή να ζεσταθεί

Μια αστραπή, που την γέννησε η βροχή 
Με μια λάμψη ανάβει το λευκό κερί
Τότε όλοι ξεχνάνε τον φόβο και ζητάνε 
Απ' το παιδί για να φωτίσει όλη την γη

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή

Τι μικρός είναι ο κόσμος τι μικρός
Είναι εύκολο να γίνει φωτεινός

Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Για να λάμψει πια η φλόγα στο κερί

Όλοι μαζί (όλοι μαζί), μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα

Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή

Όλοι μαζί (όλοι μαζί), μια νέα ελπίδα (μια νέα ελπίδα)
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Είναι αρκετή
μια παλάμη παιδική
να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή





Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΟΛΗ






Τη νύχτα ονειρεύτηκα
Το χιόνι του ’88…
Περπάτησα και βρέθηκα
Σε κάποιο σπίτι κλειστό
Απ’ το μεγάλο σεισμό

Στα άδεια του δωμάτια
Κρατάει ακόμα η ηχώ
Τα ξύλινα παράθυρα
Ρήμαξαν απ’ τον καιρό
Που μεγάλωνα εδώ

Στη σκοτεινή πόλη
Φώτα λουσμένοι δρόμοι
Τώρα ξένος γυρνώ
Πονάει η πληγή ακόμη
Στη σκοτεινή πόλη
Όπου σταθώ

Πίσω απ’ τα χίλια χρώματα
Τους έρωτες της άνοιξης
Της αγοράς τ’ αρώματα
Και τα τραγούδια της γιορτής
Όταν κοιτάξεις θα δεις

Μια σκοτεινή πόλη
Δέντρα πνιγμένα δρόμοι
Χωρίς ουρανό
Πιο σκυθρωπή ακόμη
Η σκοτεινή πόλη
Που άφησα εδώ

Η ομίχλη ανεβαίνει από τη θάλασσα
Κάποιος δίσκος γυρίζει σε μια άλλη εποχή
Και ένα χιόνι αόρατο σκεπάζει κάθε πρωί

Τη σκοτεινή πόλη
Χάρτες σβησμένοι δρόμοι
Που ψυχή δε θα βρω
Άραγε ζεις μόνη
Στη σκοτεινή πόλη
Όπως σ’ άφησα εδώ