Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Μάνα - Γιαγιά - Μάνα...
Η ροή... 
της...ζωής... 
και των καταστάσεων....
ανατρέπονται - αλλάζουν 
από στιγμή σε στιγμή...
μέρα με την μέρα...
Είναι όμως κάποιες στιγμές... 
βαθιά χαραγμένες στην ψυχή
την καρδιά και το μυαλό...
Στιγμές... σφραγίδα
Αυτές που σου δίνουν την δύναμη
να αναπτύξεις την προσωπικότητά σου
Η βάση του ΄΄εγώ΄΄ το ποιος ΄΄είσαι΄΄
Ολα ξεκινούν απο τον άνθρωπο
που θα σου ανοίξει την πόρτα
να δείς τον υπόλοιπο κόσμο.

- Ο δικός μου άνθρωπος
μετανάστης στην ίδια του την πατρίδα...
με πληγές στην καρδιά και το κορμί
με απώλειες αγαπημένων ανθρώπων
όντας σε μεγάλη ηλικία
είχε την δύναμη να αναστήσει
δυο ψυχές
Αυτή η δύναμη...
είναι η κληρονομιά μας...
Η αγάπη της.... μάθημα ζωής...
Ο σεβασμός στους ανθρώπους... 
λάβαρο επανάστασης
για έναν όμορφο κόσμο
Αυτόν που διδάσκουμε στα δικά μας παιδιά.



Στ' άσπρα σεντόνια κρυφά, γέλια παιδικά...
Σαν το ζυμάρι απαλά χέρια μου λευκά...
Τότε της μάνας η αγκαλιά μας έχτιζε φωλιά στον ουρανό
Τώρα η αγάπη βουνό σώμα μου ορφανό...

Μάνα μου σαν το πρώτο κλάμα μου
κάθε μου δάκρυ
της ζωής το θαύμα μου
Μάνα μου σαν το πρώτο γάλα μου κάθε μου αγάπη...

Δυο φανταράκια, σειρά
μάγουλα καυτά
Σαν τη φτερούγα ανοιχτά χέρια μου λευκά...
Τότε της μάνας η αγκαλιά μας έπαιρνε τη φωτιά απ'το μυαλό
Τώρα δε βρίσκεις νερό στόμα μου στεγνό...

Μάνα μου σαν το πρώτο κλάμα μου
κάθε μου δάκρυ
της ζωής το θαύμα μου
Μάνα μου σαν το πρώτο γάλα μου κάθε μου αγάπη...


Σάββατο 9 Μαΐου 2015



Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρεί.

Να 'ναι κόκκινο σαν ήλιος
θα καίει σαν φωτιά.
Κίτρινο σαν το φεγγάρι
θα 'χει μοναξιά.

Να 'χει τ' ουρανού το χρώμα
θα 'ναι μακριά.
Να 'ναι μαύρο σαν τη νύχτα
θα ' πονηρή.

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει.

Να 'ναι άσπρο συννεφάκι
φεύγει και περνά.
Να 'ναι άσπρο γιασεμάκι
στον ανθό χαλά.
Να 'ναι άσπρο γιασεμάκι
στον ανθό χαλά.

Να 'ναι το ουράνιο τόξο
που δεν πιάνεται
όλο φαίνεται πως φτάνω
κι όλο χάνεται
όλο φαίνεται πως φτάνω
κι όλο χάνεται.

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρεί.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015



ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΪΟΥ...
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ....
Ψυχές...
που έχουν φύγει....  
δεν...  θα πάρουν ΠΟΤΕ
απάντηση... στην ερώτηση....
--- Γιατί.... μαμά....?
Ψυχές...
που ανασάνουν... 
τα σκληρά απάνθρωπα..... χνότα...
θα φύγουν με το ίδιο ερωτηματικό...
--- Γιατί... μαμά...?
Δεν θα πάρουν....  ΠΟΤΕ  απάντηση...
ΜΑΝΑ...
ορισμός  της ύπαρξης....  σεβασμού... λατρείας...  
υποταγής στην σωστή διαμόρφωση των ψυχών.... 
,,,,,,της ψυχή τους...
ΜΑΝΑ... 
η γυναίκα που τεκνοποιεί - υοθετεί 
ο άντρας  που  λειτουργεί...
με τα ένστικτα της μάνας... 
για την ψυχή της ψυχής του....
Πόσα κενά αφήνουμε στις ψυχές των παιδιών μας...
Πόσα δικά μας κενά μεταβιβάζουμε στα παιδιά μας.
Πόσα λάθη κάνουμε εγωιστικά σκεπτόμενοι εμάς....
με θύματα... τις  ψυχές των παιδιών μας... τις ψυχές μας....?


ΜΗΤΕΡΑ, ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΑΛΙΑ

Ένα χτενάκι στα μαλλιά
Μια πινελιά πάνω στο γκρίζο
Μητέρα, φίλη μου παλιά
το παρελθόν σου ψηλαφίζω
Στο πιο κρυφό σου μυστικό
ψάχνω να βρω τι έχει φταίξει
ποιο χρέος σου απλήρωτο
τη μοίρα μου έχει παγιδέψει

Τι δεν μου χεις πει
τι μου έχεις κρύψει 
Ποιον αγάπησες, μητέρα 
Ποιος σου έχει λείψει
Πως θα λυτρωθείς
Πως θα με λυτρώσεις 
Στη δική σου μοίρα, μάνα
Μη με παραδώσεις

Σε ποια ρωγμή του φεγγαριού 
Είχες το πάθος σου κρυμμένο
Με την ντροπή του κοριτσιού
που ναι απ αγάπη ξεχασμένο
Πες μου ποιο θάνατο θρηνεί
αυτή η ρυτίδα πλάι στο στόμα
ποιάν ενοχή σου μακρινή 
πληρώνει το δικό μου σώμα

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015


Όσο... 
και να μετράω...
τις πληγές...
τα μάτια της ψυχής...
σκηνοθετούν...
στην έρημο 
της μοναξιάς...
...οάσεις...
...μακραίνει...  η νύχτα...
η  αναμονή της  αυγής...
αναστατώνει... την ψυχή μου
τρομάζω στη μοναξιά... του αύριο..
Ολα  θα  είναι....  
ίδια..............
(Σ.Κ.)
.




Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει...

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε όλα ωραία.

Είναι σκληρό για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να 'ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε όλα ωραία.