ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΪΟΥ...

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ....

Ψυχές...

που έχουν φύγει....  

δεν...  θα πάρουν ΠΟΤΕ

απάντηση... στην ερώτηση....

--- Γιατί.... μαμά....?

Ψυχές...

που ανασάνουν... 

τα σκληρά απάνθρωπα..... χνότα...

θα φύγουν με το ίδιο ερωτηματικό...

--- Γιατί... μαμά...?

Δεν θα πάρουν....  ΠΟΤΕ  απάντηση...

ΜΑΝΑ...

ορισμός  της ύπαρξης....  σεβασμού... λατρείας...  

υποταγής στην σωστή διαμόρφωση των ψυχών.... 

,,,,,,της ψυχή τους...

ΜΑΝΑ... 

η γυναίκα που τεκνοποιεί - υοθετεί 

ο άντρας  που  λειτουργεί...

με τα ένστικτα της μάνας... 

για την ψυχή της ψυχής του....

Πόσα κενά αφήνουμε στις ψυχές των παιδιών μας...

Πόσα δικά μας κενά μεταβιβάζουμε στα παιδιά μας.

Πόσα λάθη κάνουμε εγωιστικά σκεπτόμενοι εμάς....

με θύματα... τις  ψυχές των παιδιών μας... τις ψυχές μας....?

ΜΗΤΕΡΑ, ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΑΛΙΑ

Ένα χτενάκι στα μαλλιά
Μια πινελιά πάνω στο γκρίζο
Μητέρα, φίλη μου παλιά
το παρελθόν σου ψηλαφίζω
Στο πιο κρυφό σου μυστικό
ψάχνω να βρω τι έχει φταίξει
ποιο χρέος σου απλήρωτο
τη μοίρα μου έχει παγιδέψει

Τι δεν μου χεις πει
τι μου έχεις κρύψει 
Ποιον αγάπησες, μητέρα 
Ποιος σου έχει λείψει
Πως θα λυτρωθείς
Πως θα με λυτρώσεις 
Στη δική σου μοίρα, μάνα
Μη με παραδώσεις

Σε ποια ρωγμή του φεγγαριού 
Είχες το πάθος σου κρυμμένο
Με την ντροπή του κοριτσιού
που ναι απ αγάπη ξεχασμένο
Πες μου ποιο θάνατο θρηνεί
αυτή η ρυτίδα πλάι στο στόμα
ποιάν ενοχή σου μακρινή 
πληρώνει το δικό μου σώμα